DEEL 23: Kennis is zilver, netwerk is goud

DEEL 23:
Kennis is zilver, netwerk is goud

Background music for reading (www.youtube.com)
Tijdens het lezen is het luisteren van onderstaande muziek aanbevelenswaardig.
1. Thankyou, Stars – Katie Melua
2. Something inside so strong – Labi Siffre
3. Do anything – New Cool Collective

Thank you, stars
Vanavond lijken de sterren nog helderder dan anders en even knipoogt een grotere of misschien wil ik dat wel zien. Na een lange dag is het altijd prettig er rustig op terug te kijken; van 's ochtends tot aan 's avonds komt alles terug, alsof ik een film afdraai voor mijn geest. Terwijl ik de honden de nodige liefde geef na een dag hokken dringt het besef pas echt tot me door en begin ik hardop te lachen. Waarom? Nou, omdat de waarheid ongelooflijk is. Geen idee waarom, maar om een of andere reden schijnen de sterren medeplichtig te zijn aan het gevoel dat me overheerst. Alsof het allemaal een enorme samenzwering is, waarvan ik een gelukkig deelnemer ben. Het zit namelijk zo: kennis is zilver, netwerk is goud. Het netwerk dat Bart en ik om ons heen hebben verzameld en gekregen is belachelijk machtig. De sterren wijzen de weg naar thuis en daarom lach ik, met alle reden daartoe.

Good luck, Liesje
Enkele weken geleden plaatste ik een prijsvraag op de verhalen site. Slechts twee correcte antwoorden en voor de een jammerlijk falen. Kom, mensen, zo moeilijk is hij toch niet? Gezien de beperkte intelligentie, althans blijkbaar, besluit ik de prijsvraag nog steeds open te houden. Dus wie alsnog met het juiste antwoord op de proppen komt, kan een souvenir tegemoet zien. Succes. Overigens, naar een idee van moeder, krijgt de persoon met de meeste reacties op de site ook een souvenir van hier. Het is tamelijk duidelijk wie al een neuslengte voor ligt, maar niemand is kansloos met nog meer dan twee maanden te gaan! Nu ik toch in de vrijgevige sfeer ben een nieuw raadsel om op te lossen. Het is wellicht het beste dat je tegen je geliefde kunt zeggen en ik wil de achterliggende betekenis van de twee woorden die perfect volgen op 'ik heb je lief' toegestuurd krijgen per sms (+31 (0) 6 22 359 131): 'sine cera.'

Monkeys with blue nuts
De ochtend vergaat in de docentenkamer; aantekeningen maken, voetbal nieuws opzuigen en berichten verzenden over de mail. Wanneer de middag nog jong is, pakken we onze spullen bij elkaar om een lunch te gaan nuttigen bij het prachtige restaurant tegenover ons gebouw op het terrein. Het ademt de sfeer van de ingang van de Efteling. Voor twee euro vijftig nemen we ieder een vol bord met rijst, groenten en gekruide kip en een flesje seven-up. Het gaat ook nergens over en al voor de eerste hap is het duidelijk dat we bekende gezichten gaan worden hier. Achter Bart in de bomen van het bos dat zich over het terrein uitstrekt, zie ik een verduveld aapje er met iemand zijn kip vandoor gaan. “Eej, een aap!” roep ik uit. De geruchten gingen wel dat ze hier zaten, maar tot nu had ik de boefjes nog niet gezien. Bart en ik gaan een kijkje nemen; overal in de bomen spelen en slingeren kleine aapjes. Het zijn dieren die je echt aan kunnen kijken zoals een mens dat kan. Op een tak nog geen twee meter van me vandaan is de doerak van zijn kip aan het genieten. Met zijn kraal oogjes werpt hij steelse, ondeugende blikken op mij, maar ik ga hem niks aandoen. Hoe kun je een aapje nou iets kwalijk nemen. Dan springt hij weg en schiet ik in de lach. Onder zijn kont bungelen blauwe paaseieren. Ja, deze deugniet leeft volgens de Griekse kalender.

Hidden messages
Niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt en vaak meer – zo ben ik bijvoorbeeld zoon, broertje, neef, vriend, kennis, student, teamgenoot, et cetera. De wereld neigt ernaar niet in te zien wat iets werkelijk is en ik geloof dat oorzaak nummer één het vaak belabberde beoordelingsvermogen van de mens is. Goed, daar wijd ik vast en zeker op een later tijdstip nog wel eens over uit. Voor nu iets anders, iets lichtverteerbaars. Daarvoor is Ataraxia de meest geschikte plek. Dus zweef weer eventjes mee. De paradoxen die Schildpad aan Ezel opvoert langs de rijkelijk begroeide oever zijn logisch taalkundig gezien vol van tegenspraak. Maar na enig denkwerk kunnen we de ware bedoeling van het dier achterhalen. Het lijkt er dus op dat de Schildpad wijsheden verhuld in paradoxen, teneinde ons aan het denken te zetten. Mensen aan het denken zetten, is een even goed als leuk iets. Daarnaast zie ik het ook als een absolute noodzaak voor onze samenleving. Meer nog dan mensen aan het denken zetten, ervoor te zorgen dat mensen zichzelf aan het denken zetten, zonder dat een ander hem of haar daartoe dwingt. Na het bezoek aan Bidco Oil and Soaps kom ik hierop terug.

Blue shoes
Dat is het eerste dat me opvalt aan de directeur van Bidco Oil and Soaps en dat levert hem onbewust een minpunt op. Ach, een eerste indruk is zelden juist. Samen met Renatus zijn we op tijd voor de afspraak. Het volgende dat opvalt, is hoe groot het bedrijf is; met de hoofdvestiging in Kenya en naast Tanzania ook een fabriek in Uganda. Die drie landen hebben iets met elkaar, vermoed ik, want ze duiken wel vaker op als een soort drieling. Waar wij ons opstellen als een open boek, daar is Bidco en co. – de CEO, de Kwaliteitsmanager en nog een Harrie met een overtrokken titel – gesloten en terughoudend. Het blijkt dat zij weliswaar zeep produceren maar van Jatropha nog geen kaas gegeten hebben. Beetje jammer. Waar wij een zeer overtuigend betoog opvoeren over de mogelijkheden van Jatropha en onze visie ventileren, blijven zij een typisch groot bedrijf waar machtsafstanden voelbaar zijn. Blijkbaar staan hun te dure pakken en dassen niet voor bevoegdheid en besluitvaardigheid, want zonder toestemming uit Kenya mogen ze ons niets over het proces en de value chain vertellen. Zucht. Hoewel we afspreken extra informatie over de plant en haar mogelijkheden toe te sturen, opdat zij Kenya kunnen inlichten en aan ons hun beslissing mede kunnen delen, is de stapel minpunten inmiddels vanaf de blauwe schoenen gestaag gegroeid. Eén: ze doen nog niks met Jatropha. Twee: ze zijn terughoudend en laf. Drie: ze zien ons als competitie en niet als kans. Vier: ze schatten de kennis en invloed van Renatus niet in op waarde en zien ons als groentjes van De Groenfabriek. Ten onrechte. Dan de klap op de vuurpijl die de ruiten van Bidco helemaal aan diggelen gooit. Ik citeer de directeur: “You (wazungu) have been damaging for fifty years, so now we can damage without represailles for fifty years.” Het boek open innovatie blijft hier vooralsnog gesloten en wat mij betreft einde oefening.

Seek for the intention
Woorden zijn multi-interpretabel, zoals ik eerder in de verslagen heb uitgelegd, maar handelingen zijn dat ook. Hoe je woorden en handelingen opneemt, kan veel over jezelf vertellen. Immers, je eigen normen en waarden liggen meestal voor het oprapen als je ergens mee botst. Dat impliceert dat je het er niet mee eens bent en een nadere beschouwing van het conflict levert bijna altijd inzicht over jezelf op. Als we de aard van conflicten in ogenschouw nemen, ontmoeten we de wrede tweeling Onverdraagzaamheid en Onwetendheid – onbegrip geuit als ruzie. De mens is van nature slecht. Nee, dat is in beginsel niet waar. Erger nog, het is een leugen die geheel volgens het principe van de zelfvervullende verwachtingen vaak een akelige waarheid bekomt. Probeer daarom altijd de intentie en intelligentie achter woorden en daden te achterhalen en ga niet uit van die pessimistische gedachte over de mens. Zet jezelf aan het denken, geloof me, het voorkomt leed.

No satisfaction, no good day
Dat Renatus een bijzondere man is, versterkt hij na de afspraak met de Gesloten Kneupen BV met de woorden: “I am not satisfied after this meeting and I can't go home unsatisfied.” Vastberadenheid zelve heeft gesproken. Plan-de-campagne: een vriend van de Daadkrachtige heeft een bedrijf in Jatropha zeep en is wel bereidt zijn kennis met ons te delen en een vruchtbare samenwerking te bespreken. Gelukkig bestaan er nog mensen met ballen en moed. Als mijn intuïtie me niet misleidt dan is dit een winnend lot uit de loterij. Vandaag aanschouwen we voor het eerst de enige Jatropha plant, eenzaam in hartje Dar es Salaam. Het is geen kleine jongen. Even later schud ik de hand van de man die mijn scriptie kan maken. Zoals ik al zeg is het een voorgevoel, maar iedereen weet wat ze daarover zeggen. Wel, ik bereik mijn doel op het gevoel. Na een kort gesprek en de afspraak dat we over een week weer samenkomen op zijn boerderij nemen we afscheid met een zak zaden en enkele zepen. Ik heb al aan de felbegeerde zeep mogen ruiken en de zachte geur smaakt naar meer!

The art of speach
...is begrepen worden.” Confucius, de wijsgeer van weleer. Debatteren is een kunst op zich en kan een vergelijking met poker aangaan. Waar bij poker de kaarten minder belangrijk zijn de man die ze vasthoudt, is het bij debatteren in wezen niet veel anders. Achter de schermen vind je ware macht. Argumenten zijn de kaarten, soms een set azen, dan weer een waardeloze hand. Belangrijker dan de argumenten echter is wat achter hen en de spreker steekt. Het is zoals Frank Herbert regelmatig in zijn Duin-serie beschrijft; plannen achter plannen achter plannen. Achter de argumenten gaat de man schuil en achter de man gaan waarden schuil. Kleedt hen uit totdat de waarde overblijft en ervaar de macht die je nu in je handen hebt. Een vaardig spreker grijpt zijn tegenstander bij de ballen.

We may call ourself human but we are still animals
Vanzelfzwijgendheden. Iedereen doet het maar niemand geeft het toe; zoals pissen onder de douche of even krabben op ongure plaatsen wanneer niemand kijkt. Wie proberen we voor de gek te houden? Mensen zijn allemaal hetzelfde alleen sommige gebruiken zijn anders. Wel, ik spreek zwijgend van gedeelde gebruiken. Niets om bij stil te staan of om je ineens voor te schamen overigens, want iedereen doet het. En wat we allemaal doen, mag ons toch niet tot schaamte leiden, wel soms? Dat zou toch erg vreemd zijn. Al zit veinzen in het menselijk bloed als een onuitroeibare parasiet. De schijn hoog houden, vaak tegen beter weten in. Weet je, degene die de vanzelfzwijgendheden waarvan ik zwijgend spreek ontkent, is de grootste hypocriet en mag, nee moet, zich schamen. Om de simpele reden dat hij of zij zich schaamt voor iets waarvoor je je na enig logisch nadenken onmogelijk kunt schamen.

Alea iacta est
... is een beroemde uitspraak van Gaius Julius Caesar vlak nadat hij zijn legers het bevel gaf om de rivier de Rubico over te steken. Zijn woorden galmen na in mijn hoofd en krijgen meer betekenis met de minuut. De teerling is geworpen, het lot heeft bepaald en vanaf hier is er geen weg terug. Met de Alwetende, de Zorgzame en de Daadkrachtige aan onze zijde, respectievelijk Renatus, Brian en Elisabeth, timmeren we aan een pad dat zonder omwegen naar 'Olympisch Goud' lijkt te leiden. Geloof, vastberadenheid en vermogen nemen in onbepaalde volgorde de podium plekken in. Morgen gaat een praktische rustdag worden; brief op de post, boodschappen doen, kleding kopen waarvan we achteraf te weinig hebben, zwemmen en lunchen bij Missions to Seamen en een film in de avond. Het is overigens geen gebazel dat je hier bij tijd en wijlen je rust moet nemen en de zinnen moet verzetten, want met 34 graden verbras je energie als een auto die één-op-drie rijdt. Dat is niet goed voor het milieu en ik ben hier juist ten faveure van het milieu. Dus wat kan ik anders doen?

Image is everything
Ik probeer de Indiër in huis een imago aan te meten van de 'als priester vermomde alcoholist'. Och, arme Albert. Niks arms aan. Sommige mensen onder jullie zullen nu van mening zijn dat ik de beste man en vriend beledig. Neen! Bovendien is een belediging gewoon een waarheid die niemand wil horen. Al is de waarheid geen boven alles verheven waarde, zoals ik eerder al ventileerde. Mensen die daar anders over denken, mogen zich laten testen bij Dokteranders T.F.C. Mafkeetels op hypocrisie. Om de woorden van wijlen Jung aan te halen, ook al leent de context er zich wellicht niet volledig voor: “Give me a sane person and I will cure him.”

No guts, no glory
De Deet brandt op mijn ontblote armen en benen. Het is een kleine prijs die ik betaal om voor een groot deel te voorkomen dat een onwetende moordenares haar tuit in me zet. Helemaal voorkomen kan ik het toch niet, maar ik ga er uiterst bewust mee om. In de dode minuten voor het slapengaan spinnen je gedachten vaak als een tol. Allerlei gedachten schieten door je heen en vormen volstrekt onlogische paren met elkaar; het zijn soms zorgen om niks, komend en gaand in een simpele handomdraai. Ik kom tot de conclusie dat in het project waaraan ik werk de spreuk 'no guts, no glory' een vinger in de juiste richting is. Met het netwerk van goud en mijn zilveren kennis durf ik het toe te passen in de praktijk die op eigenzinnige wijze los staat van de theorie. Zonder enig verband met de voorgaande regels wil ik ditmaal afsluiten met wijze woorden die in een bericht van Tamara heb gevonden: “Ik kwam tot de ontdekking dat een mens een mens maakt door liefde, inspiratie en empathie!” Amen.